ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนไปจิตใจภายในไม่เปลี่ยนแปลง

…ยังจำกันได้ใช่ไหมครับทุกครั้งที่เจอพายุร้าย
เครื่องบินของเราต้องบินวนรอ ..รอจนกว่าอากาศจะดีขึ้น เราจะมีความหวังเสมอที่จะพาผู้โดยสารของเราไปส่งยังจุดหมายปลายทางด้วยความปลอดภัย

แต่หากจำเป็นจริงๆเราก็ยังมีสนามบินสำรอง
ที่จะนำเครื่องบินลงจอดหาก”ทางเลือก”ที่เราเลือกมันไม่ได้เป็นอย่างใจหวัง

ในเวลานี้ สภาวการณ์ที่ทุกอย่างดูไม่เป็นใจ
เมฆฝนดำทะมึนขวางอยู่ตรงหน้า

น้ำมันสำรอง Reserve Fuel คงจำเป็นที่จะต้องนำมาใช้ในเวลานี้นะครับ

ผมเข้าใจดีว่าน้ำมันสำรองของแต่ละท่านในแต่ละเที่ยวบินย่อมไม่เท่ากัน

แต่พวกเราถูกฝึกมาอย่างดี เราย่อมรู้วิธีการแก้ปัญหาและรู้ว่าสนามบินสำรองของแต่ละท่านคืออะไร?

ผมยังไม่เคยได้ยินว่าเครื่องบินวนรอสภาพอากาศ
กัปตันบินวนรอไปเรื่อยๆจนน้ำมันหมดแล้วทำให้เครื่องบินตก(ถ้ามันจะมีก็คงมีเหตุการณ์แบบนี้น้อยมาก)

เพราะพวกเราถูกฝึกมาให้หาทางเลือกที่ดีที่สุดเสมอ
…ครั้งนี้ก็เช่นกัน

“ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนพี่น้องนักบินทุกท่าน”

ไม่ว่าจะเป็นอะไรขึ้น
ขอให้จิตวิญญาณการเป็นนักบินของทุกท่าน
จงอยู่กับตัวของท่านตลอดไป

“The Engine Is The Heart Of An Airplane
But The Pilot Is Its Soul”

: Walter Alexander Raleigh

กัปตันหมี