ใครที่เป็นแฟนหนัง Hollywood น่าจะรู้จักชื่อเธอ นาตาลี พอร์ตแมน
กับผลงานสร้างชื่อมากมายหนึ่งในนั้นคือ The Black Swan ภาพยนตร์ที่ทำให้เธอคว้ารางวัลออสการ์ ดารานำหญิง
เธอสวมบทบาทเป็น Nina Sayers ตัวละครนำหลัก ที่เป็นนักบัลเล่ต์หญิงผู้มีความสามารถ ซึ่งต้องรับบทบาททั้งในบทของ White Swan และ Black Swan
บทบาทที่หนักอึ้งและความท้าทายครั้งนี้ทำให้ นาตาลี ลงมือทำบางอย่างที่หลายคนไม่เคยคาดคิดมาก่อน..
มันไม่ใช่การศึกษาบท โทรศัพท์คุยกับผู้กำกับ หรือไปนั่งดูบัลเล่ต์เพื่อซึมซับศิลปะของบัลเล่ต์ชั้นสูง
แต่เธอตัดสินใจ เรียนและศึกษาการเต้นบัลเล่ต์อย่างจริงจัง ซึ่งแน่นอนมันต้องใช้เวลาเป็นปี หลายคนมองเธอว่านี่คือแฟชั่นหรือการเรียกร้องความสนใจ แต่เธอไม่สนยังคงมุ่งมั่นเตรียมตัว เพื่อให้บทบาทของนักวอลเลย์ที่ชื่อว่า Nina Sayers เข้ามาอยู่ในตัวเธอราวกับเป็นคนๆเดียวกัน การเคลื่อนไหวและท่วงท่าของเธอต้องทำให้คนดูเชื่อว่าเธอคือ Nina Sayers จริงๆ
ใครที่เป็นนักบัลเล่ต์คงรู้ดีครับว่าควรเริ่มเรียนตั้งแต่ยังเยาว์วัย การเรียนบัลเล่ต์ในขณะที่มีอายุแล้วมันมีทั้งความยากและเสี่ยงและที่สำคัญการเรียนในช่วงแรกมันสุดทรมานเพียงใด
เล็บทั้ง 10 นิ้วที่ฉีกขาด การบาดเจ็บของข้อเข่าและข้อเท้าจากการที่ต้องรับน้ำหนักตัวของเรา และที่สุดโหดหินคือการกระโดดลอยตัวในขณะที่ข้อเท้ายังปวดและอักเสบอยู่ นอกจากนั้นเธอยังต้องเข้า Cross-Training รวมทั้งว่ายน้ำเพื่อความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ
หลายคนอาจคิดเหมือนผม “จำเป็นต้องทำขนาดนี้เลยเชียวหรือ?”
ใช่ครับเธอเป็นหนึ่งในคนประเภทที่เรียกว่า Perfectionism ซึ่งเราอาจพบเห็นได้กับบางคนรอบตัวเรา
ผมไม่ได้ฟันธงบอกว่ามันเป็นสิ่งดีหรือไม่ดี กับการทุ่มเทเพื่อให้ทุกอย่างออกมาเพอร์เฟคที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ถึงแม้บางคนจะวิจารณ์ว่ามีการใช้เทคนิคการถ่ายทำช่วย แต่นั่นก็มหัศจรรย์พอสำหรับคนที่ไม่มีพื้นฐานของการเต้นบัลเล่ต์มาก่อนที่จะแสดงได้ในระดับนี้
เหนือสิ่งอื่นใดนี่คือคำว่า“ความรับผิดชอบ” ซึ่งชัดเจนมากครับว่าคือบันไดขั้นแรกของความสำเร็จ
การที่เราได้รับมอบหมายให้ทำหรือสวมบทบาทอะไรสักอย่างนั่นหมายถึงว่า
ใครคนหนึ่งกำลังมอบความไว้วางใจของเขา มาให้กับเรา
การตอบแทนด้วย”ความรับผิดชอบ”ทำสิ่งนั้นให้ดี ถึงแม้มันจะยาก ท้ายสุดมันจะหวนกลับมาตอบแทนเราอย่างไม่ต้องสงสัย
กับบทบาทของที่นาตาลี พอร์ตแมนได้แสดงการเข้าใจถึงจิตวิญญาณของการเป็นนักบัลเล่ต์ ด้วยการสัมผัสจริงๆของชีวิตเธอ ความเจ็บปวดความรู้สึกสับสนที่บางครั้งเธอตื่นขึ้นมาพร้อมคำถามว่า “ฉันจะมีชีวิตรอดจากความทรมานครั้งนี้หรือไม่?”
ทั้งหมดมันกลั่นรวมออกมาเป็นความสำเร็จ เพราะในที่สุดเธอก็ได้รับเกียรติอันสูงสุดกับการได้รับรางวัลออสการ์ดารานำหญิงยอดเยี่ยมจากบทบาทของในภาพยนตร์เรื่องนี้
ไม่ว่าเรื่องราวนี้จะดูสุดขั้วในความคิดของใครบางคน หรือมีบางมุมที่เราสามารถจะนำไปใช้ได้ แต่ถ้ามีสิ่งเดียวที่ผมสามารถบอกทุกคนได้กับเรื่องนี้
ผมอยากจะบอกว่า ” First Impression มันเกิดขึ้นได้เพียงครั้งเดียวจริงๆครับ” เมื่อได้รับความไว้วางใจจากใครคนใดคนหนึ่งมา จงรักษามันไว้
ด้วยคำว่า “ความรับผิดชอบ”
กัปตันหมี
Cr & Photo: Catherine Star Via Quara
กัปตันหมี 